Dee Dee Bridgewater (US) Soul - Jazz - Blues De Roma Antwerpen (27-04-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: De Roma info band: Dee Dee Bridgewater © Rootsville 2018

Op weg naar 'De Roma' ben ik benieuwd wat het gaat worden vanavond, Jazz of Soul? Dee Dee Bridgewater kennende zal het wel een beetje van beide zijn en ook daarmee kunnen we leven. Uiteraard wordt, deze in Memphis geboren, Dee Dee Bridgewater na drie Grammy's als een jazzicoon aanzien maar er is natuurlijk ook haar vorig jaar uitgebrachte album (album report), met een eerbetoon aan Memphis Soul. Een dame met een onwaarschijnlijke 'live' reputatie.

photo © Rootsville

Dee Dee Bridgewater werd geboren als Denise Eileen Garrett en met een vader die naast leraar ook nog jazztrompettist was stond het in de sterren geschreven dat ook zij aan die kant van de muziek zou belanden. Op 16-jarige leeftijd trad ze op als zangeres bij een rhythm 'n blues trio in de clubs in en rond Michigan. Na haar afstuderen tourde ze in 1969 doorheen de Soviet Unie. Een jaar later trouwde ze met trompettist Cecil Bridgewater en verhuisden ze samen naar New York. Dee Dee Bridgewater won al diverse prijzen en ook 'On Broadway' viel ze in de prijzen voor haar rol van Glinda in de musical 'The Wizz'. Dee Dee geniet van internationale erkenning en is daarnaast ook nog moeder van drie kinderen.

Wij, en dat betekent de ganse Roma, waren er klaar voor om deze diva te ontvangen. Wetende dat Dee Dee Bridgewater zich bijzonder goed kan inleven en daarbij een geboren storyteller is zitten we haast op het tipje van onze stoel te wachten tot haar band hun intrede doet. Die band bestaat uit 'musical director' and master on the keys Farindell “Dell” Smith, gitarist Charlton Johnson aka CJ, bassist Barry Campbell, drummer Carlos Sargent en de blazers sectie Curtis Pulliam aan trompet en Bryant Lockhart aan de saxofoon. Let's bring it on zou ik zo zeggen en de heren brengen onmiddellijk de Memphis Soul tot leven met als intro een eigen arrangement op Booker T & The MG's hun 'Tic Tac Toe'. En zo werd 'De Roma' vanavond tot Soulville getransformeerd.

Tijd om Dee Dee Bridgewater op het podium te roepen en...there she is! We konden het al horen bij de introductie dat haar album 'Memphis...Yes I'm Ready' centraal zou staan vanavond. Uiteraard zal Dee Dee Bridgewater niet zomaar klakkeloos deze soul klassiekers overnemen maar brengt ze deze in haar eigen, soms dan toch jazzy jasje. Opener vanavond is er eentje van Bobby 'Blue' Band en met diens 'Going Down Slow' is de toon gezet en zijn we er allemaal van overtuigd dat we een geweldige avond zullen gaan beleven hier in 'De Roma'. Ook met 'Givin' Up' van Gladys Knight and The Pips worden meteen alle registers open getrokken en werd ik als soul liefhebber al dadelijk van m'n melk gebracht.

Spraakmakend aan haar concerten zijn de bindteksten die op het podium, mede door de muzikale begeleiding, als eerlijke soms ontroerende maar ook grappige verhalen een eigen leven gaan leiden. Zo komen we ook te weten dat Al Green altijd wel één van haar favoriete soul zangers is geweest als intro naar het overbekende 'I Can't Get Next To You'. Ook The Temptations hadden een hit met dit nummer van Barry Strong en Norman Whitfield maar deze versie is toch iets van een totaal andere orde. We kregen ook maar toelating om tijdens de eerste twee nummers 'kiekjes' te maken en met aanvang van 'Yes, I'm Ready' van Barbara Mason begrepen we allemaal waarom. Het stukje theater dat daarna tijdens de ganse show werd opgevoerd werd bij momenten er eentje voor 'rode oortjes'.

'Why (Am I Treated So Bad)' is er eentje van 'Pops Staples' en gaat over de eerste zwarte studenten die in 1957 naar de afgezonderde Little Rock Central High School ginds in Arkansas gingen. Er werd geschiedenis geschreven toen de eerste negen studenten een deel van de school werden. Op de eerste dag van school werden ze opgewonden door protesten en geblokkeerd door de Nationale Garde van Arkansas, zoals bevolen door de gouverneur. President Dwight D. Eisenhower antwoordde door federale troepen te sturen om de studenten drie weken later naar de school te begeleiden. Het nummer zou ook het favoriete nummer van Dr. Martin Luther King worden en nu ook vanavond van de ganse 'Roma'. Aangrijpelijk en schokkend maar ook de ontnuchterende waarheid. Ook orkestmeester Farindell “Dell” Smith ging naar diezelfde school. Voor dit nummer waren ook de 'oustanding' backing vocals Monet Owens en Shontelle Norman komen postvatten om zo een getrouwe weergave te geven van de sound van 'The Staple Singers'.

Tijdens de opnamen van 'Memphis...Yes I'm Ready' ontstond er plots twijfeling bij Dee Dee Bridgewater of haar fans als jazz singer ook deze uitstap naar de Memphis Soul zouden waarderen. Aan co-producer Lawrence "Boo" Mitchell vroeg ze daarom of ze een moment zou krijgen om een 'sign' te verkrijgen of het wel allemaal OK was. Dat teken kwam er toen Carla Thomas de studio kwam binnen gewandeld en na het horen van Dee Dee's versie van haar 'B.A.B.Y.' een opgestoken dikke duim als antwoord kreeg. Een nummer dat misschien wel het dichts bij het originele aanleunt vanavond, de show niet meegerekend uiteraard. Een nummer waarbij op het einde een bruggetje gemaakt werd naar James Brown's 'I Got The Feeling...Baby' That's Sweet Soul Music!

Totaal ander kost dan het origineel is dan Elvis zijn 'Don't Be Cruel' met weerom in één van de hoofrollen gitarist Charlton Johnson. Voor mij zelfs stukken beter dan de versie van de King, andere 'soul' ook. Van Ann Peebles krijgen we ook nog haar 'I Can't Stand The Rain' in een eerder jazzy Hip Hop versie en dan zijn we weerom klaar voor een les in levenswijsheid van Dee Dee Bridgewater met 'The Sweeter He Is' van 'The Soul Children' uit 1969. Een nummer waarop Dee Dee me tijdens haar onderhoudende verhalen deed terugdenken aan Betty Wright en haar 'This Is The Night'. Can you dig it :-)

We voelen het al stilaan aankomen dat het einde begint te naderen. Gelukkig voor ons gebeurt dit met een outswinger om duimen en vingers van af te likken. Een stevige dosis blues dan met een medley van 'Every Day I Have The Blues' en 'Stormy Monday' getekend, Monet Owens en Shontelle Norman met als onwaarschijnlijke apotheose het stukje muzikaal theater waarbij ook bassist Barry Campbell in de spotlights komt te staan. Een einde met een onwaarschijnlijk straffe versie van Willie Mae Thorton aka Big Mama Thorton haar 'Hound Dog'. Neeje niet Elvis maar 'Big Mama' was eerst;-)

Een vriend voor het leven tot aan zijn dood was voor Dee Dee Bridgewater ook de enige echte 'King' van de blues, BB King en dus krijgt BB hier een eerbetoon met zijn 'The Thrill is Gone'. De beleving hier in 'De Roma' eindigde met een meer dan oprecht staande ovatie voor Dee Dee Bridgewater en haar band, die ik voor vanavond maar eens 'The Memphis Soul Sensation' zal noemen want een sensatie was het wel. Soul uit het diepst van haar hart en een bijzonder stukje entertainment. Bissers? uiteraard zoals Otis Redding zijn 'Try A Little Tenderness' en een afsluitend stukje gospel. This is High Class!

Bedankt aan Dee Dee Bridgewater, Farindell “Dell” Smith, Barry Campbell, Charlton Johnson, Carlos Sargent, Bryant Lockhart en zeker ook Monet Owens en Shontelle Norman...ah ja en den Tim ;-)